ΜΚΟ (Μάλλον Κοιμάμαι Όρθια)

     Κάπου εκεί ανάμεσα στις 2 με 4 το ξημέρωμα. Ενώ έχω κάθε βράδυ «γερμανικό νούμερο». Εκείνη την επικίνδυνη ώρα που επικρατεί η ξεκάθαρη λογική, μιας και την ψυχασθένεια την στέλνουμε για ύπνο. Εκεί που οι μόνες διαφημίσεις που παίζουν είναι εναλλάξ μία διαφήμιση ΜΚΟ και μία διαφήμιση ροζ κοριτσιών (και αγοριών). Και αυτό γίνεται σε όλα τα κανάλια.  

     Έχω ταυτίσει την "καυτή Βανέσσα" με την οργάνωση φίλων της πορτοκαλί φάλαινας με μπλε βούλες. Παρέλαση όλη τη νύχτα κοριτσιών που ντύνονται(γδύνονται) το ίδιο, στήνονται το ίδιο, χορεύουν το ίδιο και οργανώσεων που σε ενοχοποιούν το ίδιο, σε ψυχαναγκάζουν το ίδιο και σε στεναχωρούν το ίδιο. Και οι δύο κάνουν ακριβώς το ίδιο. Στοχεύουν την τσέπη σου.

     Μπερδεύτηκα κι εγώ, και σε μια κρίση προσφοράς και φιλευσπλαχνίας, ενώ πήρα να συνεισφέρω για τη σωτηρία του ροζ σκουληκιού με τις πράσινες βλεφαρίδες, ακούω από την άλλη μεριά της γραμμής:

-«Είμαι η καυτή Βανέσσα και θα στα κάνω όλα».

-«Και τα σίδερο που έχει μαζευτεί; 4 πλυντήρια είναι!» σχεδόν ούρλιαξα από χαρά.

-«Μείνε μαζί μου...θα απολαύσεις κάθε λεπτό», μου είπε η Βανέσσα.

Απογειώθηκα! Τι σημεία G, H και W μου λέτε; Όλη την αλφαβήτα ήμουν ικανή να πω, από την καλή κι από την ανάποδη, φτάνει να γλίτωνα το σίδερο.

-«Να σε ρωτήσω κοπελιά, πόσο στοιχίζει η δουλειά;» μη μας περάσει και για τίποτα τζαμπατζήδες τελευταίους...

-«Θα σου στοιχίσει μόνο 2,57 Ευρώ το λεπτό, αλλά θα κάνω το κάθε σου λεπτό να αξίζει», μου απάντησε με βαθιά φωνή.

Δύο τινά συνέβαιναν: Ή έβγαζα την Σαπφώ και δεν το είχα στην ποίηση καθόλου, ή έπρεπε να κόψω το τσιγάρο. Παρ’ όλα αυτά δεν θα τα παράταγα εύκολα.

-«Να πληρώσω βρε κορίτσι μου, αλλά πολλά δεν είναι για 4 πλυντήρια σίδερο; Τουλάχιστον κάνεις καλή τσάκιση στο παντελόνι; Μη βγει διπλή με τόσα λεφτά! Και πόσο θα μου πάει να σώσω και το ροζ σκουλήκι με τις πράσινες βλεφαρίδες; Είναι δύσκολοι καιροί, δεν μου περισσεύουν κιόλας. Κάνα σκόντο δεν κάνεις; »

Ακολούθησε μια σιωπή αξίας 85,666 λεπτών του Ευρώ. Νόμιζα ότι την έχασα τη Βανέσσα. Αλλά πλανιόμουν πλάνην οικτρά! Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής είχα μια αληθινή επαγγελματία.

-«Αυτό το ροζ σκουλήκι με την τσάκιση δεν ξέρω να το κάνω, αλλά αν με βοηθήσεις, θα στο κάνω κι αυτό», απάντησε η καλλιτέχνης του αισθησιασμού.

-«Θα σε ξαναπάρω Βανέσσα» της είπα και έκλεισα.

     Είχα μέχρι στιγμής δώσει το ποσό των 7,71 Ευρώ περίπου. Έλπιζα τα μισά να πήγαιναν στο ροζ σκουλίκι, για να του ξαναβάψουν τις βλεφαρίδες μπλε, οι ευαίσθητοι ζωόφιλοι που έκαναν κοτζάμ ΜΚΟ και περίμεναν εναγωνίως τις εισφορές μας να συντηρηθούν και να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους. Παλεύοντας «μόνοι» χωρίς καμμία κρατική μέριμνα ή στήριξη, με βροχές κι αέρηδες, σε θάλασσες και βουνά, χειμώνα ή καλοκαίρι, με τα μπουκαλάκια μπλε μάσκαρα ανά χείρας, να ψάχνουν ως την τελευταία εσχατιά της ελληνικής γης να βρουν τα ροζ σκουλήκια για να τους βάψουν τη βλεφαρίδα. Η ψυχή μου σκιζόταν μπρος στο δράμα, αλλά απόψε θα κοιμόμουν πιο ήσυχα. Στο μέτρο που μου αναλογούσε είχα κάνει το καθήκον μου ως πρωτεύον θηλαστικό.

Ακολούθησε μια διαφήμιση για μια οργάνωση που προωθούσε τη χρήση μόνο βαμβακερών φανελακίων στην Κουάλα Λουμπούρ, ένα αγόρι που ζητούσε μουστακαλήδες πενηντάρηδες αλλά μόνο αν είχαν 4 χρυσά δόντια (3 στην πάνω γνάθο και 1 στην κάτω, αδιάφορο το που ακριβώς) και αν ήταν άνω των 415 κιλών, κι εμένα με πήρε ο ύπνος σιχτιρίζοντας ως συνήθως.

Πάντως προσανατολίζομαι να κάνω μια ΜΚΟ για την προστασία μας από τις ΜΚΟ. Όλο και κάποια επιχορήγηση θα πάρω!

Την "καυτή Βανέσσα" παρεμπιπτόντως δεν την ξέγραψα ακόμα. Να δω πώς θα τα πάει με το σίδερο...

Υ.Γ. Αν είσαι η καυτή Βανέσσα, έχουν μαζευτεί 6 πλυντήρια για σιδέρωμα! Πάρε με στο 0000999900009999 για ξέφρενα σιδερώματα!