Ζητείται χορηγός!

Στην αρχή της κρίσης (αρχή ναι, αυτά τα είμαστε στο τέλος, βλέπω φως στο τούνελ και λοιπά στιχάκια από ημερολόγια εγώ τ' ακούω, βλέπω, μυρίζω, γεύομαι αλλά και πιάνω βερεσέ, μιας και είναι της μόδας το βερεσέ), γέμισαν τα ΜΜΕ(Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, μπράβο στη Φρικηπαίδεια) με συνταγές μαγειρικής.
     Να μην ξέρει ο άνεργος πώς ακριβώς γίνεται το γλάσσο με φυστικοβούτυρο για να περιχύσει το ρεβίθι από το συσσίτιο; Να μην μάθει ακριβώς τη δοσολογία και τον τρόπο παρασκευής ενός αξιοπρεπούς σούσι; Σε όποιο κανάλι και να γυρίσεις τα ματάκια σου, όποια ώρα της μέρας και της νύχτας, θα δεις κάθε καρυδιάς καρύδι, συγγνώμη... σεφ, να εκτελεί με την κυριολεκτική σημασία της λέξης τις πιο ετερόκλητες, απίστευτες και πρωτοποριακές συνταγές για μια σίγουρη πορεία προς το κοντινότερο νοσοκομείο όπου τι να πεις; "Κάντε μου μια πλύση στομάχου παρακαλώ γιατί δεν έδεσε η κρέμα κάστανου με τις παστές σαρδέλες"; Όχι ότι έχω κάτι με τις παστές σαρδέλες να εξηγούμαι. Με όλους αυτούς τα έχω που ταλαιπωρούν την αισθητική μου (καλά το λέω δήμαρχε;), τους γευστικούς μου κάλυκες αλλά και τη μαμά μου που αδυνατεί να καταλάβει πώς γίνεται το τζατζίκι με φράουλες. Με όλους αυτούς που έχουν πιάσει τις κουτάλες και ταλαιπωρούν τα φασολάκια μαρινάροντας τα 24 μέρες σε σαντιγί, που κραδαίνουν τις πιρούνες ως βασιλείς των κανιβάλων και βασανίζουν ανηλεώς δυο μπούτια κοτόπουλο καλυμμένα με φύλλα κοκκοφοίνικα και που επιμένουν να βουίζουν μέσα στα αυτιά μου με τις στροφές άπειρων μίξερ να αναδεύουν πόδια νυχτερίδας με ζωμό φτέρης και αυγά τσαλαπετεινού σε μια ατέρμονη προσπάθεια να υψώσουν τη μαγειρική τέχνη σε δυσθεώρητα ύψη. Τόσο ψηλά που να μην βλέπουμε τα χάλια της μαγειρικής τους εμείς οι αδαείς κοινοί θνητοί. Δακρύβρεχτα ριάλιτυ(sic) από το χυμό εκατοντάδων κατακρεουργημένων κρεμμυδιών και άλλων τόσων φιλόδοξων εκκολαπτόμενων αυγών, συγγνώμη... σεφ, που είδαν τις ελπίδες τους για λαμπρή καριέρα στο χώρο της δημιουργικής αλχημείας να ρίπτονται στο σκουπιδοφάγο της τηλεθέασης. Μη στενοχωριέστε παιδιά κάθε ηλικίας. Πάντα θα υπάρχει θέση στο επόμενο ριάλιτυ την ερχόμενη τηλεοπτική σεζόν. Κρεμμύδια να έχουμε!     Συζητώντας λοιπόν (ναι το έχω το ελάττωμα) με γνωστούς και φίλους έφτασα να ρωτήσω γιατί σε τέτοια περίοδο έχουν άνθηση αυτού του είδους οι εκπομπές που και άκαιρες είναι αλλά και κόντρα στη μεσογειακή μας διατροφή και στη παράδοση του γίγαντα γιαχνί. "Α μα δεν ξέρεις;" μου απάντησε εις σχετικός του χώρου και με έκανε να αισθάνομαι μικρή ως κόκκος ροζ πιπεριού. "Έχουν low budget". "Rent a car;" ρώτησα. Δεν με κατάλαβε ίσως γιατί ήταν του τηλεοπτικού χώρου ή ίσως γιατί δεν είχα ψιλοκόψει το μαϊντανό οπότε και του ζήτησα να μου μεταφράσει την απάντηση προς χάριν του proficiency που πήρα και πλήρωνε η μανούλα μου τόσα χρόνια. "Είναι φτηνές εκπομπές" με πληροφόρησε σκύβοντας συνωμοτικά για να μην ακουστεί το "φτηνές" και δημιουργηθεί καμιά ουρά αλληλεγγύης. "Δεν τους στοιχίζουν σχεδόν τίποτα μιας και ο εξοπλισμός είναι 2ο, 3ο, 965ο χέρι από εκθέσεις και σκηνικά χορηγών που διαφημίζονται δωρεάν, τα υλικά παρασκευής",  "εκρηκτικών;" διέκοψα μιας και μια ακράτεια την έχω όσο να πεις, "είναι δωρεάν και αυτά από χορηγούς και οι αμοιβές των συντελεστών είναι αστείες, άσε που αρκετοί δεν πληρώνονται κιόλας γιατί ποντάρουν στην προβολή για να γίνουν γνωστοί" συνέχισε αγνοώντας το ευφάνταστο σχόλιο μου. Μάλιστα. Τσάμπα το ένα, τσάμπα το άλλο τσάμπα ρεύμα πληρώνω για την τηλεόραση. Αλλά ίσως το κάνω για το φινάλε! Εκεί που σε κάθε εκπομπή παρουσιάζουν περήφανοι το αποτέλεσμα των κόπων(αχαχα) τους και μουγκανάνε σαν κοπάδι γελάδες όλοι μαζί εν χορώ δοκιμάζοντας βολ ο βαν σαμπρέλας γεμιστό με γαρύφαλλα και κουνάνε γεμάτοι ηδονή το κεφάλι πάνω κάτω με μισόκλειστα τα μάτια και τα χαπάκια δυσεντερίας σφιχτά στη χούφτα.
Αλήθεια για τα χαπάκια ποιος είναι ο χορηγός;