Καφεδάκι;

  
  Έχω αρκετές τρελές "φιλενάδες"! Μάλλον επειδή ο όμοιος επιλέγει τον όμοιο, τον άνθρωπο με τα ίδια ενδιαφέροντα, ή... σχεδόν τα ίδια. Πρωί λοιπόν, που το σπίτι όσο να 'ναι αδειάζει, τηλεφωνιόμαστε οι οικοκυρές για τα κουτσομπολιά της ημέρας, την ανταλλαγή ιδεών και συνταγών για το μαγείρεμα και ίσως κανένα ραντεβού για καφεδάκι, η μια στο σπίτι της άλλης. Κολωνάκι και louis vlitton δεν παίζει. Αυτά είναι κόλπα ζόρικα για τις αχτύπητες της κρίσης και για τις πιο θαρραλέες, μιας και το βλιττόν θεωρείται τεκμήριο. Για εμάς τις "χτυπημένες" μια βόλτα για ψώνια στην Λ.Α.* θεωρείται κοσμικό γεγονός.

Χτυπάει λοιπόν το όνειρο του Γκράχαμ Μπελ και ο εφιάλτης ο δικός μου κατά τις 10 το πρωί.

-"Καλημέρα φιλενάδα μου, τι κάνεις;" η Βασούλα χαρούμενη και ορεξάτη.

-"Καλημέρα, καλώς την! Καλά είμαι, εσύ;" τυπική ανώδυνη καλημέρα.

-"Καλά μωρέ! Καφέ κερνάς;" όσο για ένα καφέ, άντεχε η τσέπη μου να κεράσω.

-"Βεβαίως, βάζω το μπρίκι. Σε 8 λεπτά να είσαι εδώ" αστειεύτηκα λιγάκι γιατί είναι και γενετικό μου ελάττωμα.

Έμενε γύρω στα 2 χιλιόμετρα απόσταση από εμένα ή 1 τσιγάρο δρόμο, οπότε σε 10 λεπτά άκουσα το χτύπημα στην πόρτα. Άνοιξα φορώντας ένα πλατύ χαμόγελο γιατί είμαι και άνθρωπος χαρούμενος εκ φύσεως και γιατί δεν διαθέτω μαγικές ικανότητες ώστε να ξέρω τι θα ακολουθήσει. Αχ και να είχα κληρονομικό χάρισμα!

-"Καλώς την και από κοντά! Έλα πέρασε να πιούμε το καφεδάκι μας και να τα πούμε" είπα ως άψογη οικοδέσποινα που είναι κάτι που μου είχε κολλήσει από ένα παιδικό σετ τσαγιού, πορσελάνινο παρακαλώ, που μου είχε πάρει μια ψωνισμένη θεία μου, σε μια προσπάθεια να αφυπνίσει την καλή νοικοκυρά που όλες κρύβουμε στο DNA μας κατά τα πιστεύω της θείας. Με αυτή τη θεία έχω κόψει και την καλημέρα, πρέπει να σας πω.

-"Βρε Μαράκι μου, (με ζώσανε τα φίδια για κάποιο αόριστο λόγο) πόσο καιρό έχουμε να πιούμε καφέ και να τα πούμε;" ρώτησε η Βασούλα που προφανώς ήταν σίγουρη πως έχω Αλτσχάιμερ.

-"Από προχθές, αν θυμάμαι εγώ καλά κι εσύ καθόλου" απάντησα αυστηρά για να της κόψω τη φόρα. Είπαμε για τα φίδια.

-"Τα παιδιά, ο άντρας σου καλά είναι;"

Φίλη, φίλη αλλά έτοιμο το είχα το σιχτίρον

-"Ρε Βασούλα σε ξέρω τόσα χρόνια, άσε μάνα μου τη σάλτσα και έλα στο ψητό" μην ξεχνάμε ότι μας αρέσει η και μαγειρική και το φαγητό.

-"Να βρε φιλενάδα, θα ήθελα να πάμε κάπου παρέα αύριο" μου είπε δειλά η χαμηλοβλεπούσα φίλη μου.

-"Κάπου; Όρισε αυτό το κάπου. Εγώ πλάτες, φανάρια, καλύψεις, και έτερες συνωμοσίες δεν κάνω. Επίσης να σου πω πως με έχουν αποκηρύξει από όλα τα σπα, γυμναστήρια και σαλόνια ομορφιάς της χώρας" έχουμε και ένα ήθος.

-"Όχι καλέ! Τι βάζεις με το μυαλό σου;"

-"Ότι μπορώ".

-"Να μωρέ, μου είπε η ξαδέρφη μου για μια ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ καφετζού, στις Κουκουβάουνες που της τα βρήκε όλα. Και το κέρατο που τρώει από τον άντρα της, και το κέρατο που του ρίχνει, και τη συννυφάδα της που δεν την χωνεύει και την κουτσομπολεύει διαρκώς και τα οικονομικά που πάνε μια χαρά χάλια αλλά της το κρύβει ο άντρας της και..." είχε ξεφύγει είναι προφανές.

-"ΣΤΟΠ!!! "Σχεδόν ούρλιαξα για να σταματήσω τη φρενίτιδα της αλλοπαρμένης φίλης μου. "Πες μου ότι κατάλαβα λάθος και δεν θες να πας σε καφετζού, αυγουλουτζού, χαρτατζού και ότι είσαι απλά χωρατατζού".

-"Μα γιατί βρε φιλενάδα; Αφού σου λέω είναι καταπληκτική!" είναι προφανές ότι δεν υπήρχε σωτηρία. Δε έφταιγα εγώ για ότι θα ακολουθούσε.

-"Καλά δεν ντρέπεσαι; Θες να μάθεις το μέλλον και ψάχνεις αλλού; Τι δουλειά κάνω εγώ παιδί μου;"

-"Τίποτα;"

-"Σωστό και αυτό αλλά δεν σου έχω πει ότι λέω το φλυτζάνι; Μου είχε μάθει η γιαγιά μου που ήταν από τη Σμύρνη". Από τη Νάρνια μου ήρθε να της πω αλλά ίσως χάλαγε η πλάκα.

-"Σοβαρά; Και πώς δεν το ήξερα τόσο καιρό βρε παιδί μου;"

-"Δεν το λέω σε πολλούς γιατί καταλαβαίνεις, θα γίνει πανζουρλισμός από άσχετες. Αλλά σε σένα θα το πω. Παρ' ότι δεν θέλω γιατί ότι λέω βγαίνει, θα στο πω το κουπάκι. Τι μέρα είναι σήμερα; Παρασκευή; Της Παρασκευής το φλυτζάνι πάντα πετυχαίνει" στόλισα την δολοπλοκία παίρνοντας το ανάλογο μυστηριακό ύφος που είχα δει σε ελληνικές ταινίες.

     Για πότε κατέβασε μονορούφι τον καφέ, γύρισε το φλυτζάνι και έκανε και κάτι ξόρκια σταυρώνοντας το με το δεξί χέρι, έτσι για να μην ξεχνάμε το πάντρεμα μαγείας και θρησκείας, ή χαζομάρας και δοξασίας πάρτε το όπως θέλετε, ούτε που κατάλαβα.

Άναψα τσιγάρο, κατέβασα τα πρίμα της φωνής μου, πήρα το "κουπάκι" και έγειρα πίσω στην καρέκλα μου με ύφος (που βοήθαγε και την πρεσβυωπία μου).

-"Πω! Πω! Πω! Τι γίνεται εδώ μέσα παιδί μου; Τι είναι όλα αυτά στο φλυτζάνι σου;"

-"Τι; Τι;" με ρώτησε σχεδόν τσιρίζοντας και ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια η μικρή Βασούλα.

-"Λεφτά παιδί μου! Από μακριά σου έρχονται λεφτά! Κάτσε να μετρήσω."

-"Μετράς και τα λεφτά που θα πάρω ρε θηρίο; Φαίνονται;" Τι να της πω τώρα; Μετράω τις κλωτσιές που θα σου ρίξω; Όχι, ήταν νωρίς να τελειώσει η πλάκα.

-"Όχι παιδί μου, μετράω το χρόνο. Πότε θα τα πάρεις. Σε τρία τέρμινα, σε τέσσερα, πάντως θα τα πάρεις" κάθε μελλοντολόγος που σέβεται τον εαυτό του αρχίζει με την καλή είδηση και μετά σπέρνει τον πανικό. Ακριβώς σαν τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τους υπουργούς οικονομικών.

-"Μια γνωριμία βλέπω. Κάποιον θα γνωρίσεις που θα αλλάξει τη ζωή σου" ελπίδα με μια δόση πονηριάς. Θα καιγόμουν στην κόλαση ήταν σίγουρο. "Βλέπω έναν άντρα που θα σε βοηθήσει και θα σε στηρίξει. Και δεν είναι ο άντρας σου." Το αγκίστρι είχε δολωθεί.

-"Αλήθεια; Τον δείχνει;" Τσίμπησε η Βασούλα. Να που δεν την έπιανε και το μάτι μου!

-"Βεβαίως και τον δείχνει. Όλα τα δείχνει αρκεί να ξέρεις να τα διαβάζεις. Για ένα λεπτό. Εδώ βλέπω μια αδιαθεσία σου, αρρώστια, ατύχημα; Πάντως σε βλέπω κρεβατωμένη. Και βλέπω και λόγια (έτσι έλεγαν τον τσακωμό στη φλυτζανιστί). Με μια γυναίκα από Μ αρπάζεσαι". Θα το τράβαγα το σκοινί ήταν φανερό.

-"Με τη Μάγδα. Τον τελευταίο καιρό έχει ξεφύγει. Δεν μπορεί να κρύψει τη ζήλια της για μένα παιδί μου. Σε κάθε ευκαιρία με προσβάλλει." ήταν επίσης φανερό ότι δεν καταλάβαινε τίποτα η "φίλη" μου μπροστά στο προβλεπόμενο μέλλον της.

-"Λοιπόν... εδώ βλέπω και έναν τσακωμό με έναν... ψηλό δεν τον λες, μέτριο μάλλον, μελαχρινό και λίγο παχουλό, από Σ αρχίζει το όνομα".

-"Ο Σωτήρης καλέ ο άντρας μου!".  Έλα! Λες και δεν το ήξερα ότι τον λένε έτσι. Μα πού πάει το μυαλό όταν του παρουσιάζεις την εύκολη διάγνωση;

-"Μη με διακόπτεις παιδί μου, χάνω την αυτοσυγκέντρωση μου!".

-"Συγγνώμη!" Αν της έλεγα τώρα να κάνει 1 κατακόρυφο και 2 πιρουέτες; Μπήκα προς στιγμή στον πειρασμό.

-"Λοιπόν, ξαναλέω! Βλέπω να τσακώνεσαι με μία γυναίκα από Μ και έναν άντρα από Σ. Πρώτα με τη γυναίκα και μετά με τον άντρα. Αυτό θα γίνει πολύ σύντομα. Μη σου πω και τώρα!"

-"Ε;" Μάτια και στόμα διάπλατα ανοιχτά.

-"Τι ε βρε χάπατο; Που είσαι έτοιμη να πιστέψεις ότι βλακεία σου πει ο οποιοσδήποτε και να πληρώσεις και από πάνω. Που έχουν βρει εσένα και άλλες σαν κι εσένα οι αετονύχηδες και σας μαδάνε εν μέσω κρίσης σας πρόθυμες κότες; Σα δε ντρέπεσαι που ο άντρας σου δουλεύει δωδεκάωρα για να μη σου λείψει τίποτα και μου πας να τα σκορπίσεις στον πρώτο τσαρλατάνο και στην κάθε μια που θα δηλώσει καφετζού; Και μου βαυκαλίζεσαι πως ίσως και να κάνεις και γνωριμία! Άντε μην πάρω τηλέφωνο το Σωτήρη και του πω τι μούρλα κουβαλάει η γυναίκα του και βγει αληθινό το φλυτζάνι και για τον τσακωμό και για την ασθένεια σου. Γιατί τον τσακωμό με την Μ, δεν μπορείς να πεις, τον βρήκα".

*Λ.Α.=Λαϊκή Αγορά