Ευχάριστο διάλειμμα!

      Εδώ και 3 χρόνια έχει ξεσπάσει στην πατρίδα μας την Ελλάδα, στη χώρα μας, ένας πόλεμος. Ένας πόλεμος πολυεπίπεδος και σαρωτικός. Τα θύματα του δεν είναι μόνο ανάμεσα στους πάνω από 6000 νεκρούς αυτόχειρες, αλλά και στις οικογένειες που διαλύονται καθημερινά, στη βία και την κακοποίηση που εντείνεται σε όλους τους χώρους, στην κατάθλιψη που έχει πάρει μορφή επιδημίας, στην πείνα, την πενία, την ανέχεια.
     Αυτός ο πόλεμος έχει σχεδιαστεί και εκτελείται πάρα πολύ μεθοδευμένα. Η προπαγάνδα του είναι αριστοτεχνική. Στοχεύει πρώτα στο θάνατο του πνεύματος, της κρίσης και του ηθικού μας και μετά στη φυσική μας κατάληξη. Σκοπός είναι να συρθούμε γονυπετείς παρακαλώντας για μια θέση στον τροχό της παγκόσμιας δουλείας. Και δεν ξεκίνησε τώρα. Η αλήθεια είναι πως η μετάβαση από λέξεις όπως "πατρίδα", "έθνος", "δουλειά", σε λέξεις όπως "τρικέρατη κυβέρνηση", "Ευρωπαϊκή Ένωση", "απασχόληση", έγινε τόσο βελούδινα που δεν το πολυκαταλάβαμε μες στη φρενίτιδα της Ευρώπης των λαών, του Ευρώ, και της κομποστοποίησης εθνικών πολιτισμών και κουλτούρας. Όλα σε ένα μεγάλο καζάνι ζύμωσης. Από όπου κανείς δεν ξέρει τι θα βγει.
     Η τρικερατική κυβέρνηση ή δεν είναι κυβέρνηση σε αυτό το έθνος και κυβερνά στον 55Α του Καρκίνου , η πλέον κοροϊδεύει και τον εαυτό της προβλέποντας ανάπτυξη πέρυσι, σε 3 τέρμινα, σε μεγάλη πόρτα, στα Τρίκαλα στα δυο στενά. Επικαλύπτοντας την αποτυχία με ψέματα. Και όταν αυτά αποκαλύπτονται, με άλλα ψέματα. Μια βιομηχανία παραγωγής ψεμάτων. Εκεί υπάρχει ανάπτυξη.
Όλοι εμείς που βλέπουμε, νοιώθουμε, και ζούμε στο πετσί μας την κατρακύλα προς την τελική σύγκρουση καταλαβαίνουμε πως τα παραμύθια όσο ωραία και αν ακούγονται τελειώνουν. Και αν δεν σε έχει πάρει ο ύπνος εκεί προς το τέλος, απλά ξυπνάς. Μπορεί να σε χαρακτηρίζουν αντισυστημικό, περιθωριακό ή τρομολάγνο, αλλά ξέρεις και αναγνωρίζεις πως έχει χαθεί το ταλέντο των παραμυθάδων.
     Όσο και αν η προπαγάνδα από τηλεόραση, εφημερίδες και πολύχρωμους παπαγάλους καλά κρατεί, αυτή η συνταγή δεν πρόκειται να πετύχει. ο λόγος είναι απλός και μόνο ένας. Δεν έχει τη στήριξη του κόσμου. Δεν την είχε ποτέ και όσο περνάει ο καιρός χάνει και όσους αδαείς στήριξαν για όποιον λόγο όλο αυτό το εγχείρημα. Λόγω φόβου, λόγω βολής, λόγω πίστης, λόγω εγωισμού, ένας ένας οι λόγοι καταρρίπτονται. Ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν το μέγεθος της κοροϊδίας. Και αν κάποτε βγούμε από όλη αυτή την περιπέτεια θα είναι γιατί τολμήσαμε να σηκώσουμε το κεφάλι και όχι γιατί σκύψαμε ακόμα περισσότερο. Εκεί υπάρχει ακόμα κρυμμένη η λέξη "ελπίδα" που ευτυχώς δεν την αντικατέστησαν.