ΔΙΑΙΤΑ!!!
Λέξη που έκανε, κάνει και θα
κάνει δισεκατομμύρια γυναικών, και ανδρών ναι, να επαναπροσδιορίζουν τη θέση τους
σε αυτή τη στρογγυλή μπάλα που ως μπάλα, γυρίζει! Λέξη που έχει κάνει να
δακρύσουν πιο πολλά μάτια και από τον "Τιτανικό". Τόσες λέξεις απαγόρευσε το ΕΣΡ,
χάθηκε να απαγορεύσει και αυτή; Τόσες λέξεις κατακρεούργησαν και τους άλλαξαν
εντελώς το νόημα, αυτή ήταν ανάγκη να την αφήσουν; Δεν θα μπορούσε δηλαδή να
λες «δίαιτα» και να σου έρχεται ένα μεγάλο προφιτερόλ; Να δεις πόσο εύκολα θα
την κάναμε τότε. Κι επειδή ενός κακού μύρια έπονται, να προσθέσω μερικά από τα
μύρια όπως κυτταρίτιδα, ψωμάκια, τυράκια, χαλάρωση, τοπικό πάχος, ολικό πάχος,
διαγαλαξιακό πάχος. Φοβηθήκατε ή είστε ακόμα εδώ;
Όλα μας παρουσιάζονται με τέτοιο
τρόπο, ώστε να αισθανόμαστε ότι πράξαμε το βαρύτερο όλων των αμαρτημάτων με την
τελευταία μπουκιά μιας σοκολατίνας. Γινόμαστε λαθρέμποροι ή πρεζάκια του
πιτόγυρου. Έχουμε αναπτύξει ικανότητες κάλυψης-απόκρυψης εφάμιλλες των Ο.Υ.Κ. εκεί
γύρω στις 2 με 3 το ξημέρωμα πάνω στην επίθεση για την άλωση του παγωτού στην
κατάψυξη.
Άσε το εμπόριο απώλειας κιλών.
Χρυσοφόρο έτι περισσότερο από το εμπόριο χρυσού. Αμ ξοδέψαμε ένα σκασμό λεφτά
για να διαμορφώσουμε αυτή τη σιλουέτα, αμ μας καλούν να ξοδέψουμε άλλα τόσα για
να τη χαλάσουμε! Και γιατί παρακαλώ; Για να ταιριάζουμε με το ιδανικό. Εκεί που
ιδανικό δεν υπάρχει, εκεί που αξίωμα ήταν η υποκειμενική ομορφιά, έρχεται τσουπ
η Καρντάσια (Σαλονικιά είναι;) και σου λέει: «που πας κυρά μου με 10 κιλά
παραπάνω, και όψη φλοιού πορτοκαλιού;». Και έχω πάρα πολλά ράμματα για τη γούνα της Καρντάσιας (βρε
σίγουρα δεν είναι Σαλονικιά;) και άλλους τόσους λόγους για τα παραπανίσια κιλά.
Της πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να τα θέλω εγώ για να μη με πάρει κάνας
τυφώνας; Ε; Ξέρει αυτή πόσο αιθέρια ύπαρξη είμαι, τόσο που χρειάζομαι ένα είδος
θωράκισης, μια πανοπλία για να μην εξαϋλωθώ; Ή μήπως γνωρίζει η αδαής για το
τελειότερο σχήμα όλων, τον κύκλο; Και σιγά μην ήξερε.
Παρεμπιπτόντως, το φλοιό
πορτοκαλιού τον θέλουμε έτσι όπως είναι, ναι; Και γλυκό τον κάνουμε, και έλαια,
και άρωμα κι ένα κάρο πράγματα. Και ευτυχώς που είναι έτσι το πορτοκάλι γιατί
αν ήταν λείο θα γλίστραγε στον τρίφτη. Έτσι και το μπούτι. Αν ήταν λείο μήπως
μας γλίστραγε ο δόλιος που θα επιχειρούσε ανάβαση; Να σκεφτόμαστε και λίγο την
ασφάλεια του άλλου! Ας είμαστε αλτρουιστές!
Και άσε την επίδραση που έχουν στην ψυχοσύνθεση μου, και δη
στις διατροφικές μου συνήθειες οι εικόνες λιμοκτονούντων θηλυκών έως 50 κιλών
μέγιστο βάρος μετά πλήρους εξαρτήσεως (μαζί με τα τακούνια, τη ζώνη και το ipad), συνοδευομένων από
δηλώσεις του στυλ:
-«Άσε, πήρα 1 κιλό και 231 γραμμάρια. Βουβάλα έχω γίνει! Πώς
θα τα χάσω;»
Θα σου ρίξω μια, να σου φύγουν τα Βόγκ που ζυγίζουν 1 κιλό
από τα μάτια και κάνα δυο δόντια, μια χαρά θα τα χάσεις. Που παίζεις με τον
πόνο μας. Εμένα 1 κιλό και 231 γραμμάρια ζυγίζει μόνο το «Καλή όρεξη» στο
τραπεζομάντηλο μου. Και με τα νεύρα που μου δημιούργησες πρέπει να φάω μισή
ντουζίνα παγωτά κυπελλάκια (0% ζάχαρη) για να συνέλθω. Λέγε εσύ «πρέπει να
προσέχω τις γραμμές μου» και άσε εμένα να προσέχω τις καμπύλες μου. Μια χαρά
είσαι κουκλίτσα μου γιατί σε πιάνει υστερία; Και αν σε πιάνει, μη σε πιάνει
μπροστά μου. Υπάρχει περίπτωση να σε εντάξω στις 3 δίαιτες που κάνω αυτό τον
καιρό.
Αυτό δεν καταλαβαίνω ειλικρινά!
Τι μας πιάνει εμάς τις γυναίκες και τρωγόμαστε να διορθώσουμε επάνω μας, ακόμα
και αυτά που δεν θέλουν διόρθωμα. Πανικοβαλλόμαστε μια άσπρη τρίχα, μια ραγάδα,
ένα κιλό και μας διαφεύγουν ουσιώδη όπως για παράδειγμα η επικοινωνία, το
αστείο, η χαρά του να είμαστε αυτές ακριβώς που είμαστε. Χαλαρά με το κυνήγι
του ιδανικού στην εμφάνιση κορίτσια. Ματαιοδοξία δεν το λες, παράνοια το λες με
σαδομαζοχιστικές τάσεις. Γιατί τυραννάμε τον εαυτό μας, τυραννάμε και τους γύρω
μας. Η κουμπάρα μου καλέ! Λαμπρό παράδειγμα γυναίκας άξιας για εγκλεισμό στο
πρώτο ψυχιατρείο που θα έβρισκα μπροστά μου. Είναι γύρω στο 1,60 και ακριβώς 46
κιλά, μιας και εκδίδει τακτικά «ανακοινωθέν βάρους». Πολύ εγκρατής και πολύ
αυστηρή με τον εαυτό της! Τη θαυμάζω ως ένα σημείο. Μόνο ως ένα όμως, γιατί
κατά τα άλλα...
-«Άσε Μαίρη μου, πού να στα λέω».
-«Τι έγινε Βούλα μου και σε ακούω ταραγμένη; Πάθατε τίποτα;
Τα παιδιά;»
-«Όχι μωρέ καλά είμαστε όλοι. Οι άλλοι δηλαδή γιατί εγώ...»
-«Μίλα κορίτσι μου, τι έχεις;»
-«Άσε! Ζυγίστηκα χθες και πήρα 2,5 κιλά».
-«Από ποιον; Να τα επιστρέψεις, δεν ξέρεις ποιος μπορεί να
τα ‘χασε» της απαντάω πειραχτικά για να μην τη στείλω στο διάολο για την
τρομακτική εισαγωγή που έκανε.
-«Τι λες παιδάκι μου, δεν καταλαβαίνεις; ΠΗΡΑ 2,5 ΚΙΛΑ» μου
φωνάζει σαν να πήρε 2,5 κιλά σε πλάκες χρυσού «κατά λάθος» από το Φορτ Νοξ και
να την κυνηγάει όλη η αστυνομική δύναμη του Κεντάκυ, και το FBI, και CIA, και η NSA.
-«Καλά χαλάρωσε βρε Βούλα μου, δεν πήρες 2,5 τόνους, πώς
κάνεις έτσι;»
-«Α δε με καταλαβαίνεις. Ξέρεις τι σημαίνει 2,5 κιλά;»
-«2,5 πακέτα ζάχαρη;» τολμάω να ψελλίσω.
-«Παιδί μου καταστρέφομαι. Πάχυνα! Και μου φαίνεται πως
έκανα και κυτταρίτιδα!» ούρλιαξε σα μαινάδα.
-«Και; Είναι ποινικό αδίκημα; Να βρούμε δικηγόρο;»
-«Με δουλεύεις γιατί δεν καταλαβαίνεις το δράμα μου. Εσύ τα
έχεις όλα λυμένα μου φαίνεται».
-«Φυσικά! Εγώ που έχω 2,5 τόνους παραπάνω τι να καταλάβω από
την υστερία μιας ανορεξικής τσιλιβήθρας; Σύνελθε παιδάκι μου! Τι πρόβλημα
έχεις; Ο άντρας σου σε λατρεύει, πρόβλημα υγείας δεν τίθεται με 2,5 κιλά και
δεν είσαι και μοντέλο στην τελική να σε ζυγίζουν πριν από κάθε φωτογράφηση. Ή
μήπως είσαι;»
-«Μα πώς θα βγω στην παραλία έτσι;» με ρώτησε ανάμεσα σε
αναφιλητά.
-«Δε νομίζω να σε επικηρύξουν στο Super Paradise για
2,5 κιλά. Αν γίνει αυτό πήγαινε στη Λούτσα που έχουν πιο ελαστικές
προδιαγραφές. Και... μη με ξαναπάρεις τηλέφωνο έως τον ερχόμενο Νοέμβρη γιατί
θα σε φάω».
Αυτή τη φορά της το έκλεισα εγώ το τηλέφωνο. Και επειδή με
σύγχυσε άνοιξα ένα κουτί σοκολατάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου