Σόδομα και Γομάρια.

Μάθαν’ ότι πηδιόμαστε πλακώσανε κι οι Γάλλοι.

Χαμός! Σοκ και δέος σε εφημερίδες, τηλεόραση, fb, tweeter, ΚΑΠΗ, τσάι κυριών, φιλοζωικές οργανώσεις και όπου συναθροίζονται άνω των τριών διπόδων.

     Ο Γάλλος πρόεδρος πηδάει. Σαν κουνέλι, σαν καγκουρό, σαν ψύλλος, σαν κοριτσάκι που παίζει σκοινάκι, δεν ξέρω να σας πω, αλλά πηδάει. Επίσης δεν ξέρω να σας πω ποια/ον πηδάει. Τη Σφιγγολέν πηδάει, την Τριαρβελέρ πηδάει, την άλλη τη Ζουρλί πηδάει, το γαλλικό λαό πηδάει, δεν ξέρω.

     Ξέρω όμως ότι μας έχουν πηδήξει με τα άλματα του προέδρου. Λες και άλλη έννοια δεν είχαμε ως πολίτες από το ποια πηδάει αυτή την εβδομάδα ο κάθε ηγέτης της κάθε χώρας της ταλαίπωρης, υπέρ του δέοντος πηδηγμένης, υφηλίου. Λες και είναι κοσμο-ιστορικό γεγονός οι σεξουαλικές επιδόσεις ενός προέδρου. Λες και μόνο αυτός πηδάει ενώ όλοι οι υπόλοιποι νομίζουν πως το σεξ είναι ένα προς εξαφάνιση είδος  μαλακίου στον Ειρηνικό ωκεανό. Μα για πόσο ηλίθιους μας περνάνε πια; Ξέρω αλλά δεν θέλετε να απαντήσω. 

     Παλιότερα ζήσαμε τον έρωτα του πουρΑντρέα με τη Μιμή, και πέρασε όλο το έθνος την σαδιστική εμπειρία της σαπουνόπερας και του φωτορομάντζου. 10 μύρια ασχολιόντουσαν με τον αν η πρώην τον οδήγησε στη νυν ή αν η νυν τον έκλεψε από την πρώην. Κι εν τω μεταξύ κλέβαν τις ζωές μας. Με αυτά τα άλματα τι θέλουν να μας κλέψουν; Ή θα το μάθουμε και αυτό ετεροχρονισμένα όπως και με τα παλιότερα άλματα; Γιατί πέρα από την πενθερά μου, και άντε και μια ξαδέρφη και μια φίλη που έχω, που είχε πέσει μικρή από την κούνια, δε γνωρίζω άλλο άνθρωπο που να ενδιαφέρεται για το ποια πηδάει ο ξένος πρόεδρας. Εδώ δεν ενδιαφερόμαστε για το ποιους πηδάνε οι δικοί μας (ναι, εμάς), σκοτιστήκαμε για το Γάλλο; Όχι βέβαια, εκτός των 3 περιπτώσεων που έχουν υποπέσει στην αντίληψη μου και προανέφερα.

     Αλλά τι; Γιατί μας βομβαρδίζουν καθημερινά το μυαλό με ευτελείς ειδήσεις; Γιατί έχουν μετατραπεί σε παράθυρα κουτσομπόλας γειτόνισσας τα τηλεπαράθυρα;

     Ενώ μίζες πετάνε δεξιά κι αριστερά και γέρνουν και βουλιάζουν μαζί με υποβρύχια που πλέουν στραβά για να εναρμονίζονται με το μας στραβό το γιαλό, ενώ Λιάπηδες αυτομαστιγώνονται με άνθη μανόλιας σε πανάκριβα σπα, ενώ οι πολιτικοί μας κάνουν πολιτική μέσω tweeter και facebook, ενώ κάθε πρόσωπο- θεσμός έχει μετατραπεί σε τηλεπερσόνα ενώ δεν γύρισε και ο Ξερός στο μοναστικό κελί του, με τους πήδουλους του Ολάντ θα ασχολούμαστε; (Έβαλε ή δεν έβαλε τελικά «κράνος;)

Θα επιχειρήσω (αν δε φορολογείται) μιαν εξήγηση.

     Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που κάνουν όσα τραγελαφικά, παράλογα, έως εγκληματικά «ανδραγαθήματα» που κάνουν. Γιατί ΔΕΝ αντιδρούμε. Και δεν εννοώ να κατέβουμε στην Αθήνα, να σπάσουμε βιτρίνες, να κάψουμε αμάξια, να γκρεμίσουμε τα κάγκελα μπροστά από τη βουλή και να μπούμε μέσα. Οι βιτρίνες είναι δικές μας, τα αμάξια είναι δικά μας και η βουλή είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ. Γιατί να καταστρέψουμε τα δικά μας πράγματα; Η αντίδραση για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να χτυπήσει τον εχθρό εκεί που πονάει. Την κυβέρνηση στα έσοδα και τα κανάλια που μας κάνουν το μυαλό πουρέ, ακριβώς στο ίδιο σημείο. Στα έσοδα. Μόνο εκεί τελικά καταλαβαίνουν οι ανήκοντες στην οικονομική ελίτ. Στο χρήμα. Αν χάσουν ένα ευρώ αρρωσταίνουν, ενώ εμείς που χάσαμε και χάνουμε εκατοντάδες αδιαφορούμε γιατί είμαστε γαλντόμοι. Εγώ λέω να τους αρρωστήσω λοιπόν μπας και βρω εγώ την υγειά μου.

     Οπότε κυρία κυβέρνηση, σταματάω να πληρώνω ότι είναι άδικο για μένα και δίκαιο για το Λιάπη και κλείνω την τηλεόραση «κύριε» καναλάρχη μου, μέχρι να με ικανοποιήσουν οι εκπομπές και οι ειδήσεις σας (ποτέ).

     Και όσο για τη γιαγιά (και την ατυχήσασα φιλενάδα με τον κουνημένο εγκέφαλο) που ενδιαφέρεται για τους εκάστοτε πήδουλους, του εκάστοτε προέδρου... ε αυτή την είχαμε χάσει εξ αρχής από την αφύπνιση ως πολίτες.

Γιατί δεν μου αρέσουν τα Σόδομα που έφεραν στη χώρα τα γομάρια.