"Κάλπηκος" έρωτας...

          Είχε έρθει η μέρα! Σηκώθηκε σήμερα με άλλο κέφι, με άλλη όρεξη. Και δεν είχε να κάνει που ήταν Κυριακή. Απλά είχε έρθει η μέρα, που πάντα Κυριακή έπεφτε. Η μέρα που θα ξαναέβλεπε  ΕΚΕΙΝΗ! Η μέρα που θα την άγγιζε για άλλη μια φορά. Η μέρα που έδινε νόημα στη ζωή του.

          Μα είχαν περάσει κιόλας τέσσερα χρόνια; Γρήγορα που περνάνε τ’ άτιμα. Κάτσε μισό λεπτό. Είχαν όντως περάσει τέσσερα; Ή μήπως ήταν από αυτές τις φορές που κάποιοι «κακόβουλοι» έφερναν την πολυπόθητη μέρα νωρίτερα; Στα 2 χρόνια ή και καμιά φορά στο χρόνο πάνω;

Έκατσε δυο λεπτά να μετρήσει τα χρόνια. Θυμήθηκε σίγουρα, πως είχε έρθει η μέρα το 2004. Γι αυτό δε χωρούσε αμφιβολία, ήταν τη χρονιά ορόσημο για την πατρίδα. Τη χρονιά της μεγάλης φιέστας. Τι Ολυμπιακούς αγώνες διοργανώσαμε ως λαός, τι το Euro πήραμε (το πρωτάθλημα, για το νόμισμα ούτε λόγος)! Και φυσικά είχε δει, αγγίξει, ζήσει με ΕΚΕΙΝΗ.

Μετά, ΕΚΕΙΝΗ ήρθε και ένα χρόνο νωρίτερα, το 2007. Χάρηκε τότε που την ξαναείδε. Χάρηκε από την απρογραμμάτιστη επαφή τους. Δεν είχε υποψιαστεί τίποτα τότε. Του έφτανε που την πρόσταξε κι εκείνη σιωπηλά του έγνεψε: «εγένετο το θέλημα σου». Κι αισθανόταν δυνατός.

Ξανασυνατήθηκαν μόλις 2 χρόνια αργότερα, το 2009. Κάτω από περίεργες συνθήκες ομολογουμένως. Μια αβεβαιότητα, ένας αόριστος τρόμος πλανιόταν παντού. Κάτι κακό έπρεπε να αποτρέψει. Κι ΕΚΕΙΝΗ ήταν και πάλι εκεί. Ήρθε για να τον βοηθήσει, να του δώσει την ευκαιρία να σωθεί. Κι ερχόταν όλο και πιο σύντομα. Ο έρωτας τους πλέον ήταν δεδομένος. Για πιο άλλο λόγο θα ερχόταν νωρίτερα από το ραντεβού τους; Ήταν σίγουρος πως με τη βοήθεια της το κακό είχε αποσοβηθεί.

          Αν όμως ήταν έτσι, γιατί ΕΚΕΙΝΗ ήρθε και το 2012; Ήταν Μάης. Τι ήθελε πάλι; Ακόρεστη ερωμένη που άρχιζε να τον καταδυναστεύει αντί να τον εξυψώνει. Δεν μπορούσε όμως να της αντισταθεί. Αισθανόταν εγκλωβισμένος και εξαπατημένος. Κι όμως, ΕΚΕΙΝΗ ποτέ, απ’ όσο ήξερε, δεν είχε κάνει κάτι ενάντια στη θέληση του. Έκανε ότι της ζητούσε, ότι τη διέταζε. Στήριξε όλες τις ελπίδες του και τα όνειρα του στη στιγμιαία τους επαφή. Στη μυστηριακή τους ένωση. Κι έμεινε να περιμένει την πραγμάτωση των πόθων του. Αντί για την πολυπόθητη λύτρωση όμως, ένα μόλις μήνα μετά ΕΚΕΙΝΗ ξανάρθε! Πιο απαιτητική και τρομακτική από ποτέ. Δεν ήταν δυνατόν, μόλις ένα μήνα μετά τι ήθελε; Του έβαλε τα πιο δύσκολα διλήμματα. Είχε σταθεί απέναντι του, με το γυαλιστερό κορμί της να αστράφτει από προσμονή. Απέναντι του ήταν διάφανη είναι η αλήθεια, αλλά πλέον ήταν σίγουρος πως τον απατούσε και με άλλους. Για την ακρίβεια με 9.947.876 άλλους. Άντρες, γυναίκες, νέους, γέρους, όμορφους, άσχημους, δεν έκανε διακρίσεις. Και στην τελική δεν έφταιγε ΕΚΕΙΝΗ αν είχε αλλάξει αυτός γούστα. Την είχε συνηθίσει τόσα χρόνια να μην την ελέγχει, να μην τον νοιάζει αν οι εντολές του γίνονταν πράξη. Τι έφταιγε ΕΚΕΙΝΗ λοιπόν;

Άναψε τσιγάρο και κούνησε δύσθυμα το κεφάλι.