Η ίδρυση της Ε.Ε.

Ο Γερμανός Χανς, ο Γάλλος Λουί, ο Ιταλός Μάρκο, ο Ολλανδός Σβεν, ο Βέλγος Εντέν και ο Ζαν Κλοντ από το Λουξεμβούργο, έπαιζαν όπως κάθε μέρα στην αλάνα. Σκυλοβαριόντουσαν κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια. Έκανε και μια διαολεμένη ζέστη... Παράτησαν το κλωτσοσκούφι κι έκατσαν σε ένα χαμηλό πεζούλι αποκαμωμένοι.


-"Ρε παίδες, βαριέμαι του θανατά" είπε ο Χανς ξύνοντας ένα κακάδι στο γόνατο του.
-"Nαι ρε φίλε, κάθε μέρα τα ίδια..." έσπευσε να συμφωνήσει ο Σβεν, που πάντα συμφωνούσε με το Χανς.
-"Να βγούμε κάτι να κάνουμε βγε παιδιά! Κάτι καινούγιο, κάτι πγωτοπογιακό!" έκρωξε η τσιριχτή φωνή του Λουί.
-"Σαν τι; Μην είναι πολύ κουραστικό..." είπε ο Μάρκο και μισοξάπλωσε στο πεζούλι.
-"Έχω μια ιδέα", είπε ο Ζαν Κλωντ, που κατέβαζε τις ιδέες όπως ο Μάρκο τα στρομπόλι, μια και ο μπαμπάς του κράταγε από Ισραήλ μεριά. "Θα πούμε στα άλλα παιδιά της αλάνας πως θα κάνουμε μια ομάδα. Την καλύτερη ομάδα του κόσμου. Όποιος θέλει να μπει στην ομάδα θα μας πληρώνει κάθε μήνα. Έτσι θα έχουμε εμείς φράγκα για λεμονάδες και παγωτά, χωρίς να κάνουμε τίποτα".
-"Έλα ρε Ζαν! Και θα θέλουν να μπουν;" ρώτησε εύλογα ο Σβεν.
-"Θα τους πούμε πως όποιος δεν είναι στη δική μας ομάδα είναι μεγάλος ξεφτίλας, κουράδα σκύλου και κλούβιο αυγό. Θα τσιμπήσουν σίγουρα! Άσε που θα βάλω και το ξαδερφάκι μου το Μαντς που είναι από τη Δανία να μας αβαντάρει", πρόσθεσε ο Ζαν Κλωντ.
-"Και κάτι άλλο όμως να βάλουμε ρε παιδιά... κάπως να τους κρατάμε στο χέρι, μη βαρεθούν και λακίσουν αργότερα..." πετάχτηκε ο Εντέν, που έβλεπε μακριά...
-"Θα τους βάλουμε να υπογράψουν ρε! Αυτό κάνει και ο πατέρας μου, που είναι τραπεζίτης. Βάζει κόσμο και υπογράφει ένα χαρτί και μετά τους κάνει ότι θέλει", έδωσε την ιδέα ο Ζαν Κλωντ φυσικά... "Θα τους βάλουμε να υπογράψουν πως για να ανήκουν στην ομαδάρα μας, θα μας παραχωρήσουν όλους τους βώλους τους, τις κάρτες με τους ποδοσφαιριστές, και τα στρατιωτάκια τους".
-"Κι άμα ρε Ζαν θέλει κανένας να φύγει, τι θα κάνουμε;" ρώτησε σε μια έκρηξη ευφυΐας ο Μάρκο.
-"Αυτό θα το αφήσουμε φλου. Σιγά μη θελήσει κανείς να φύγει!". Ο Σβεν ήταν σίγουρος με όλη την γερμανική του αλαζονεία.
-"Άλλο ένα μένει. Πώς θα λέμε την ομάδα μας;" θέλησε να μάθει ο Εντέν.
Βαριά περισυλλογή έπεσε στ' αγόρια. Ο ήλιος τα ξερόψηνε, ο ιδρώτας κύλαγε, οι μύγες βούιζαν γύρω απ' τα κεφάλια τους κι ο χρόνος κύλαγε.
-"Το βγήκα!" τσίριξε για άλλη μια φορά ο Λουί, που κόντεψε να κατουρήσει το κοντό παντελονάκι του, απ' τη χαρά του. "Θα τη λέμε Εικονική Εταιγία. Ο μπαμπάς μου έχει πολλές τέτοιες, ουού!"
-"Μεγάλο και κουραστικό όνομα ρε. Και δε θα το θυμάμαι εύκολα" ακούστηκε βαριεστημένα ο Μάρκο.
-"Τότε θα τη λέμε Ε.Ε." δήλωσε αποφασιστικά ο Σβεν.
-"Εντάξει". Ακούστηκαν σχεδόν όλες οι φωνές μαζί, που ήθελαν να τελειώνει το παραμύθι και να πάνε να πιουν καμιά δροσερή γκαζόζα στη σκιά.
-"Και όποιος δεν έγθει στην ομαδάγα μας...." απείλησε ο Λουί.
-"Θα είναι μεγάλος ξεφτίλας, κουράδα σκύλου και κλούβιο αυγό!" ξεφώνισαν όλοι μαζί τον ύμνο της ομάδας...